Opowiedz mi swoją historię.
Im dalej wchodzimy w życie tym bardziej czujemy się miło, jeśli młodsi zaciekawieni są naszymi doświadczeniami i mądrością jaką one zapewne niosą. Nie dzieje się to jednak zbyt często, wiadomo. Tym bardziej chcemy się pochwalić, że dwie wspaniałe aktorki z naszego Teatru: Joanna Górniak wraz z Magdaleną Cwen-Hanuszkiewicz przyczyniły się do urzeczywistnienia takich oczekiwań. Wchodząc w role reżyserek przygotowały z młodzieżą z fundacji „Ta szansa” przedstawienie teatralne „Opowiedz mi swoją historię”. Jego scenariusz młode entuzjastki teatru (w zespole zgromadziły się same dziewczęta) stworzyły same w oparciu o rozmowy z wyłowionymi w ich otoczeniu najstarszymi, najciekawszymi ludźmi. Projekt ma znaczenie edukacyjne i wychowawcze i jest inspirowany przez znakomitych, pełnych pasji młodych psychologów i pedagogów poświęcających się w tej Fundacji wyrównywaniu szans życiowych dzieci i młodzieży z warszawskiego Targówka. Nasz Teatr z przekonaniem okazał im wsparcie. Przedstawienie – jedyne – odbyło się w połowie czerwca na naszej Scenie Kameralnej jednak tylko dla zaproszonych gości. Wypadło wspaniale, młode aktorki wzbudziły w widzch i łzy wzruszenia, i eksplozję radości, śmiech. No i zebrały ogromne brawa tak za aktorstwo jak i za swoja życiową, ludzka wrażliwość.
Zobaczcie sami – na szczęście dokonana została pełna rejestracja przedstawienia.Kliknij tutaj.
Otrzymalismy relację Rezyserki i Liderki projektu o atmosferze wokół zrealizowanego przedstawienia- w dniu premiery (18.06).Warto przeczytać w uzupelnieniu rejestracji:
„Seniorzy usłyszeli swoje własne historie na scenie, zobaczyli siebie z młodości. Po spektaklu uczestnicy projektu mieli okazję na rozmowę, wymianę doświadczeń i wypicie kawy w kuluarach. Wydarzenie stało się zatem niezwykłym spotkaniem międzypokoleniowym pełnym refleksji i wzruszeń, śmiechu i energii niosącej w przyszłość. Seniorzy wyrażali duży entuzjazm dotyczący charakteru takiego spotkania, pytali o kolejne edycje i propozycje działań dla nich. Niezwykłe było również to, co zadziało się w parach senior+uczeń. Wspólne zdjęcia, podziękowania, wzruszenia, wymiana kontaktów i chęć ich podtrzymania. To, co zadziało się w uczestnikach projektu i czym zechcieli się podzielić, przerosło wyobrażenia realizatorów. Pokazało to ogromną wartość podobnych projektów oraz potrzebę ich prowadzenia. Młodzież również wypowiadała się pozytywnie o udziale w projekcie. Wiele osób przyznało, że przełamało swoją niepewność i zdecydowało się wystąpić na scenie. Dla części uczniów również same spotkania z seniorami, obcymi osobami, wymagały przełamania się i przyniosły nową perspektywę. Pozwoliły w pewien sposób oswoić się z kontaktem z osobami starymi, z innym pokoleniem. Dla seniorów zaś niezwykle ważne było doświadczenie tego, że ktoś chciał wysłuchać ich historii, czego – jak sami mówią – często nie doświadczają np. w rodzinach.”