Witkacja. Wodewil na krawędzi

Podróż w serce międzywojennej Warszawy, gdzie sztuka miesza się z pożądaniem, a kobiety upominają się o swoją historię.

Kalendarz

Bilety: 100-150 zł
Premiera: 23 maja 2025 r.
Czas trwania: 165 min z przerwą

Reżyseria: Cezi Studniak
Scenariusz, teksty piosenek: Karolina Felberg-Pawłowska, Roman Pawłowski-Felberg
Muzyka: Grzegorz Rdzak
Choreografia: Alisa Makarenko

Opis:

Skandalizujący pisarz i malarz Stanisław Ignacy Witkiewicz próbuje uciec z ogarniętej wojenną gorączką stolicy. Ścigają go własne lęki i cienie kochanek, które uwodził i porzucał, ubóstwiał i odtrącał, malował i zdradzał. Irena, Jadwiga, Nina, Lilka, Czesia oraz Maria wracają, by jako świadome bohaterki zmysłowej opowieści po latach rozliczyć się z mitem genialnego artysty. Wciągają widza w świat pełen miłości, lęku, zdrady i sztuki.

Spektakl przeniesie Was w czasie i przestrzeni do międzywojennej Warszawy, upajającej się wolnością, kabaretami i wodewilami, które brutalnie przerywa wybuch wojny.

„Witkacja. Wodewil na krawędzi” to muzyczna wyprawa do fantazmatycznej krainy jednego z najbardziej intrygujących artystów XX wieku. To także hołd dla niezwykłych kobiet i epoki, która szukała w sztuce lekarstwa na lęki końca świata. Jest to również jeden z dwóch – obok „Złego” Leopolda Tyrmanda – spektakli muzycznych przygotowanych na jubileusz 50-lecia Teatru Rampa na Targówku.

Do stworzenia „Witkacji” zaprosiliśmy wyjątkowy zespół artystów reprezentujących eksperymentujący i autorski teatr muzyczny balansujący na krawędzi tego, co znane i tego, co wciąż jest możliwe do odkrycia.

W spektaklu są wykorzystane efekty stroboskopowe i szybko migające światła.

Zdjęcia ze spektaklu – Marek Zimakiewicz

Projekt plakatu – Aleksandra Jasionowska

Partnerzy

Partnerem wydarzenia jest Samorząd Województwa Mazowieckiego

Twórcy

Scenariusz, teksty piosenek
Karolina Felberg-Pawłowska
Roman Pawłowski-Felberg

Reżyseria
Cezi Studniak

Muzyka, aranżacje
Grzegorz Rdzak

Choreografia
Alisa Makarenko

Scenografia
Michał Hrisulidis

Kostiumy
Barbara Sikorska-Bouffał

Reżyseria świateł
Cezi Studniak

Asystentka Reżysera
Katarzyna Bosan

Producentka
Anna Makowska

Rzeźby
Izabela Zarzycka, Aleksandra Marszałek

Peruki
Magda Chabrowska-Oleksiak

Przygotowanie wokalne
Zuza Falkowska

Obsada

Kamila Boruta-Marszałek

MARIA ZAROTYŃSKA / OFICER PIERWSZY / ANNA ODERFELDÓWNA

Agata Łabno

JADWIGA JANCZEWSKA / OFICER DRUGI / EWA TYSZKIEWICZÓWNA

Dominika Łakomska

MARIA „LILKA” PAWLIKOWSKA-JASNORZEWSKA / OFICER TRZECI / ZOFIA FAJANSÓWNA

Alisa Makarenko

OLENA / KAPŁANKA CEJLOŃSKA / FORDANSERKA

Irena Melcer

CZESŁAWA OKNIŃSKA / ELŻBIETA EICHENWELDÓWNA

Anna Mierzwa

MATKA, MARIA WITKIEWICZ

Helena Sujecka

JADWIGA „NINA” WITKIEWICZOWA VON UNRUG / HELENA CZERWIJOWSKA

Masza Wągrocka

IRENA SOLSKA

Marcin Januszkiewicz

IGNACY

Aleksander Sajewski

IGNACY

Cezi Studniak

WITKACY

Robert Tondera

OJCIEC, STANISŁAW WITKIEWICZ / BRONISŁAW MALINOWSKI / GRABARZ / KAROL SZYMANOWSKI / KS. PROF. JÓZEF TISCHNER / KONDUKTOR / URZĘDNIK Z MINISTERSTWA / KREWNY WITKACEGO / DOZORCA / KIEROWNIK KAWIARNI „ZIEMIAŃSKA” / JAROSŁAW DĄRBOWIECKI

MUZYCY

PERKUSJA
Maciej Burzyński / Bartek Pająk

PIANINO
Grzegorz Rdzak

OBSADA

09.10.2025 CZWARTEK

Kamila Boruta-Marszałek – Maria Zarotyńska / Oficer Pierwszy / Anna Oderfeldówna
Agata Łabno – Jadwiga Janczewska / Oficer Drugi / Ewa Tyszkiewiczówna
Dominika Łakomska – Maria „Lilka” Pawlikowska-Jasnorzewska / Oficer Trzeci / Zofia Fajansówna
Alisa Makarenko – Olena / Kapłanka Cejlońska / Fordanserka
Irena Melcer – Czesława Oknińska / Elżbieta Eichenweldówna
Anna Mierzwa – Matka, Maria Witkiewicz
Helena Sujecka – Jadwiga „Nina” Witkiewiczowa Von Unrug / Helena Czerwijowska
Masza Wągrocka – Irena Solska
Aleksander Sajewski – Ignacy
Cezi Studniak – Witkacy
Robert Tondera – Ojciec, Stanisław Witkiewicz / Bronisław Malinowski / Grabarz / Karol Szymanowski / Ks. Prof. Józef Tischner / Konduktor / Urzędnik z Ministerstwa / Krewny Witkacego / Dozorca / Kierownik Kawiarni „Ziemiańska” / Jarosław Dąrbowiecki

Muzycy:
Piano: Grzegorz Rdzak
Perkusja: Bartłomiej Pająk

10.10.2025 PIĄTEK

Muzycy:
Piano: Grzegorz Rdzak
Perkusja: Maciej Burzyński

11.10.2025 SOBOTA

Muzycy:
Piano: Grzegorz Rdzak
Perkusja: Maciej Burzyński

12.10.2025 NIEDZIELA

Muzycy:
Piano: Grzegorz Rdzak
Perkusja: Bartłomiej Pająk

Recenzje

Witkacja. Wodewil na krawędzi

Rzecz sprytnie wymyślona, bo o Witkacym (Cezi Studniak i Marcin Januszkiewicz), a jednak o kobietach Witkacego. (…) Musiał mieć nasz bohater coś naprawdę wyjątkowego w sobie, skoro damy lgnęły ku niemu jak – z przeproszeniem – muchy do miodu(…) Witkacja (...) jest znakomicie zagrana, zaśpiewana, zatańczona i – pięknie oświetlona. Momentami ten wodewil jest zabawny, słodko sprośny, pełen życia, a chwilami – poważniejszy, nostalgiczny, poruszający. Jeśli oczekujecie bardzo łatwej rozrywki – to tym razem nie ten adres, ale jeśli jesteście gotowi uważnie się wsłuchać w głos Witkacego i jego kobiet, to ten utwór może Wam przynieść całkowite zadowolenie artystyczne, jak ładnie napisał w jednej z recenzji Antoni Słonimski.

Rafał Turowski
rafalturow.ski

Witajcie w Witkacji!

(…) to opowieść o namiętnych relacjach, które potrafią zarówno pchać do życia, jak i siać spustoszenie. (…) Spektakl – pełen barw, a zarazem mroczny – jest demoniczny i porywający. (…) W rolę główną wciela się reżyser – Cezi Studniak – tworząc kreację tak wiarygodną, jakby nie grał, lecz po prostu był swoim bohaterem. (…) Artysta balansuje na granicy życia i śmierci, wsłuchując się w podszepty wewnętrznego głosu – Ignacego (wyrazisty i przykuwający uwagę Marcin Januszkiewicz). (…) Prawdziwa siła „Witkacji” tkwi w hipnotyzującym klimacie. Twórcy osiągają ten efekt dzięki równoważnym filarom: dopracowanej kreacji postaci, znakomitym umiejętnościom wokalnym zespołu, muzyce (Grzegorz Rdzak), choreografii (Alisa Makarenko) i reżyserii świateł (Cezi Studniak). (…) To wszystko sprawia, że niemal wsiadam do pędzącego przez scenę ekspresu obłędu. Witajcie w Witkacji!

Beata Kośmider
teatrdlawszystkich.eu

GORZKIE JĘDZE I KRÓLOWE ISTNIENIA

Genialne światło, fascynujące barwy, rewelacyjne wokale, zachwycające kostiumy, przemyślana choreografia i idealna scenografia. Sceny niczym malarskie obrazy i muzyka jak z najlepszych musicali. „Witkacja. Wodewil na krawędzi” to znakomity spektakl o pełnokrwistych kobietach Witkacego, wyreżyserowany (i odegrany w roli Witkiewicza) przez Ceziego
Studniaka (...) Studniak wcielił się w Witkacego najlepiej na świecie. Będący pod obezwładniającym wpływem zmysłowych kobiet artysta nie stracił cech „demona Krupówek”. Cezary Studniak jako reżyser i jako aktor (…) szaleńczo wysoko postawił poprzeczkę i do tego jeszcze zuchwale i z fantazją ją przeskoczył!

Sylwia Krasnodębska
Gazeta Polska Codziennie

Ciałokształt loży Stacha

„Witkacja – wodewil na krawędzi” (…) jak to wodewil trąci miejscami frywolnym kabaretem, radosną rozrywką w takt erotycznych skojarzeń, ale stojąc na krawędzi, w przeddzień wybuchu wojny, zwraca się także w mroczną stronę wszechogarniającego strachu, niepewności jutra i rosnącej depresji. (…) zgodnie ze słowami reżysera „pielęgnuje dziwność istnienia” na wszystkich poziomach spektaklu. Oszałamiają światła Ceziego Studniaka kreujące filmowe niemal obrazy, wybrzmiewa groteską krzywych luster scenografia Michała Hrisulidisa, bawi skojarzeniami wymyślna malarska charakteryzacja (...) Creme de la crème stanowi muzyka Grzegorza Rdzaka (…)
Celebrując półwiecze Rampa (…) Swą mocną wokalno-aktorską stronę łączy tym razem z ambitną treścią i wysublimowaną artystyczną wizją. Geniuszem Witkacego i szóstym zmysłem Ceziego Studniaka, który smakowicie pożenił namiętność do kobiet z wojenną gorączką. Czasem zabawnie, niekiedy gorzko, chwilami mrocznie, ale zawsze z witkacowską pasją. Stęsknione demonessy czekają na Państwa na Targówku, a ja zapewniam, że ciałokształt spektaklu ze wszech miar wart jest grzechu.

Marek Zajdler
NaszTeatr

Ten musical, to olśniewający kalejdoskop witkacowskich toposów, motywów, cytatów – jest ich dużo w samym, błyskotliwym tekście i w warstwie wizualnej spektaklu. To stylowy kostiumowy obraz z czasu II Rzeczpospolitej, ozdobiony ożywionymi zdjęciami Witkacego i jego kręgu. To rzecz o nim, ale na pierwszym planie są kobiety jego życia. Aktorki, które je grają i porywająco śpiewają kolejne piosenki, kreują przekonujące autonomiczne postacie, a jednocześnie: ciekawą bohaterkę zbiorową.

Przemek Gulda
instagram.com/guldapoleca

WITKACY NA MIĘKKO

(...) „Witkacja” w reżyserii Ceziego Studniaka (...) bezsprzecznie urzeka kilkoma elementami. Bardzo dobra scenografia, autorstwa Michała Hrisulidisa...
(...) Kamieniami milowymi (...) są śpiewane kolejno przez kobiece postaci piosenki, opisujące ich losy w witkacowskiej historii. Dla mnie urzekająco wzruszający był song Marii Witkiewiczowej (Anna Mierzwa). Wzruszający, pełen ciepła, emocji. Przepiękny.
(...) Świetnie tańczą, śpiewają i świetnie odnajdują charaktery granych postaci wszyscy Aktorzy tego spektaklu. (...) I znakomite sceny. (...) Światła w tym spektaklu są godne orderu dla Mistrza Lumenu Roku 2025.
(...) uważam spektakl za bardzo udane widowisko i warte dwuipółgodzinnej wizyty w Teatrze Rampa. Choreografia Alisy Makarenko urzekająca. Kostiumy Barbary Sikorskiej-Bouffał świetnie zaprojektowane i w punkt „witkacowskie”. (...) No i reżyseria. Cezi Studniak wie, jak zrobić barwne śpiewająco taneczne widowisko. Znakomicie poskładał wszystkie narzędzia, jakich dostarczyli mu Twórcy, i pokazał na scenie „Witkację”, która każdemu wpadnie w oko i ucho.

Jacek Mroczek
teatrvaria.blogspot.com

WITKACEMU NA URODZIN

140. rocznicę urodzin Stanisława Ignacego Witkiewicza oraz 50-lecie Teatru Rampa na Targówku upamiętnia dynamiczny, ale i pełen zadumy spektakl „Witkacja". Do jego stworzenia zaproszono wyjątkowy zespół artystów, którzy reprezentują eksperymentujący i autorski teatr muzyczny. Nie jest to prosta biografia skandalizującego malarza i pisarza, ale musical wypełniony muzyką graną na żywo, śpiewaną i tańczoną. Mistrzowska robota.

Bronisław Tumiłowicz
Przegląd nr 26

WITKACJA, CZYLI WYŻSZE ASPIRACJE

Wodewil „Witkacja”, którym Teatr Rampa czci swoje półwiecze, to pokaz aspiracji zespołu budowanego przez Michała Walczaka i jego współpracowników, walczącego o miano pierwszego teatru muzycznego w Warszawie. A przynajmniej najbardziej warszawskiego teatru muzycznego.

(...) widowisko inteligentnie łączy w jedno wątki biograficzne, układając mozaikę miłosnej biografii artysty, z jego wynalazkami estetycznymi, fragmentami czy choćby aluzjami do poszczególnych dzieł dramaturga i malarza. Scenariusz (…) to prawdziwy majstersztyk. Powstał na jego podstawie spektakl zadziwiająco bogaty, pstrokaty, wciągający i dający do myślenia.

Energii dodaje mu grający głównego bohatera reżyser Cezi Studniak, który potrafi czarować osobowością Witkacego, jego magnetyzującą tajemnicą i geniuszem. Świetna to robota warsztatowa, zderzająca zespół Rampy z wysokimi wymaganiami, którym nie tylko sprostał, ale i dowiódł, że jest zdolny budować przedstawienia przekraczające horyzont dobrze skrojonego musicalu. (…)

Tomasz Miłkowski
Przegląd nr 37

DRAMAT I KABARET, CZYLI TEATRALNA POLIFONIA WITKACEGO
„Witkacja – wodewil na krawędzi” to spektakl wymykający się jednoznacznym definicjom. Zamiast prostego przedstawienia biografii Stanisława Ignacego Witkiewicza, twórcy zabierają widza w podróż przez wyobraźnię artysty, jego lęki, obsesje i nieskończone maskarady. To teatr, który łączy w sobie ducha kabaretu z dramatem egzystencjalnym, historię z wizją, rzeczywistość z fantasmagorią.
Postać Witkacego rozbita zostaje na dwie odsłony – młodzieńczą i dojrzałą – co pozwala uchwycić zarówno jego wewnętrzną rozterkę, jak i przemianę. (…)
Silnym i poruszającym akcentem przedstawienia są kobiety (…) Emocje zapisane w ich pieśniach i monologach tworzą osobną narrację – pełną żalu, ironii, namiętności i zranienia.
Na szczególne uznanie zasługuje scenariusz. (…) Udało im się stworzyć opowieść, która nie tylko oddaje ducha epoki i złożoność postaci Witkacego, ale też pozostawia przestrzeń na interpretację. (…)
Warstwa muzyczna spektaklu wykracza daleko poza funkcję ilustracyjną. (…) Kompozycje są bogate stylistycznie: pojawiają się tu zarówno elementy jazzu, muzyki etnicznej i kabaretowej, jak i fragmenty silnie osadzone w nowoczesnych brzmieniach. (…)
Całość przedstawienia opiera się na grze przeciwieństw (…) Portret Witkacego, który się z tego wyłania, nie jest zamkniętą definicją, lecz procesem – pozostającym w ciągłym napięciu, pełnym głosów i niepokojów, jak sam bohater.

Wiesław Kowalski
Teatr dla Wszystkich